دوست داشتم که اين دوست عزيز را بشناسم ولي ظاهرا ايشان تمايل دارند که هم چنان ناشناخته با من سخن بگويند. اين‌جانب به واسطه‌ي انتشار صريح برخي مطالب در وبلاگم تا کنون گرفتاري‌هايي هم داشته ام. به درستي نمي‌دانم که آيا بنده و اين دوست عزيز به دنبال يک چيز هستيم يا خير! اما معتقدم که اجراي کامل عدالت تنها با ظهور حضرت حجت(عج) ميسر مي‌شود فلذا در پاسخ قبلي ابراز اميدواري کردم که کساني زمام امور را در دست بگيرند که ذره اي از عدالت علوي را به ملت ما بچشانند. اگر کسي منتظر است که روزي نوبت امتحان او فرا برسد‍، سخت در اشتباه است چون همه‌ي انسانها در هر حال دارند امتحان مي‌شوند. احسب الناس ان يترکوا ان يقولوا آمنا و هم لا يفتنون؟ در مورد ارزيابي عملکرد مدعيان راه امام و مدعيان عدالت در چند ماه اخير معلوم است که بنده با اين دوست عزيز به توافقي نخواهيم رسيد چون قطعا نوع نگاه و مولفه‌هايي که هر يک از ما در اين خصوص مي‌شناسد، متفاوت است. به راستي تعريفمان از تندروي و جزئي‌نگري چيست که نتيجه‌ي آنها به مسلخ‌بردن حقيقت است. آيا وقتي امير مؤمنان(ع) نسبت به ظلم به يک زن يهودي، برآشفتند و موضعي چنان تکان‌دهنده اتخاذ کردند، بايد ايشان را متهم به جزئي‌نگري کرد؟ آيا اگر کسي خواهان اصلاح سريع نابساماني‌ها در امور مي‌شود، بايد به تندروي متصف شود؟ من تمايلي به ادامه‌ي اين گفت و گو ندارم زيرا نمي‌دانم با چه کسي سخن مي‌گويم ولي از اين دوست عزيز مي‌خواهم که براي من دعا کند تا خداي‌ناکرده به سرنوشت ناگواري دچار نشوم. به سرنوشت کساني که براي حفظ قدرت خويش، شکنجه و قتل و دروغ را جايز مي‌شمرند.