سوره را بالاخره بستند.
بسمه تعالی
سر انجام سوره را هم توقیف کردند. آقای بنیانیان و آقای خاموشی ترجیح می دهند که نشریه ی حوزه ی هنری هم سراسر تملق و چاپلوسی باشد تا مبادا به دامن کبریایی برخی حضرات، گردی بنشیند. تعطیلی سوره اگر چه دور از انتظار نبود ولی بار دیگر عمق فاجعه را در سیستم مدیران جامعه ی ما نشان داد و بر همگان معلوم کرد که تفکر انقلابی و عدالتخواهانه تا چه حد در این مملکت مظلوم است. درود بر سوره و درود بر همه ی آنانی که بی توجه به مال و مقام دنیوی، در صدد احقاق حقوق محرومانند و بس.