اسلام ناب

هنر دینی به هیچ وجه به معنای قشری گری وتظاهر ریاکارانه دینی نیست و این هنر لزوما با واژگان دینی بوجود نمی آید ای بسا هنری صددرصد دینی باشد اما در آن از واژگان عرفی و غیر دینی استفاده شده باشد نبا ید تصور کرد که هنر دینی آنستکه حتما یک داستان دینی را به تصویر بکشد یا از یک مقوله ی دینی _مثلا روحانیت و غیره _صحبت کند .هنر دینی آنست که بتواند معارفی را که همه ادیان –و بیش از همه دین مبین اسلام –به نشر آن در بین انسانها همت گماشته اند و جان های پاکی در راه نشر این حقایق نثار شده است نشر بدهد و جاودانه کند ودر ذهن ها ماندگار سازد این معارف معارف بلند دینی است این حقایقی است که همه پیامبران الهی ‌برای آوردن آنها به میان زندگی بشر بارهای سنگینی را تحمل کرده اند نمی شود ما اینجا بنشینیم و تلاشهای زبده ترین انسانهای عالم را – که مصلحان و پیامبران و مجاهدان راه خدا بودند- تخطئه کنیم و نسبت به آن بی تفاوت بگذریم هنر دینی این معارف را منتشر می‌کند ؛ هنر دینی عدالت را در جامعه به صورت یک ارزش معرفی می‌کند ؛ ولو شما از دین و هیچ آیه‌ای از قرآن و هیچ حدیثی در باب عدالت در خلال هنرتان نیاورید . مثلا هیچ لزومی ندارد که در محاورات سینمایی یا در تئاتر ، نام و یا شکلی که نماد دین است ، وجود داشته باشد تا حتما دینی باشد ؛ نه ، شما می‌توانید در باب عدالت ، رساترین سخن را در هنرهای نمایشی بیاورید ؛ در این صورت به هنر دینی توجه کرده‌اید .
آن چیزی که در هنر دینی بشدت مورد توجه است ، این است که هنر در خدمت شهوت و خشونت و ابتذال و استحاله‌ی هویت انسان و جامعه قرار نگیرد . جامعه‌ی ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی احساس هویت کرد ؛ یعنی شخصیت خودش را باز یافت . ما به عنوان جز نودونهم در امواج حرکات جهانی غرق و گم بودیم ؛ انقلاب ما را زنده کرد و به ما شخصیت داد . انقلاب به ما آموخت که یک ملت می‌تواند در اساسی‌ترین مسائل جهانی ، سخن و موضعی داشته باشد و آن را با صراحت و بدون توجه به این که قدرتمندان و قلدرهای عالم چه می‌خواهند، ابراز کند و پای آن بایستد . ارزش یک ملت در جامعه‌ی بین الملل به این چیزهاست ، نه به دنباله روی کور کورانه ؛ آن هم نه از چیزهای خوب ، بلکه از نقاط منفی . برای یک ملت ، بله قربانگوی دولتهای گردن کلفت‌تر و قوی‌تر و ثروتمندتر بودن ارزش نیست ؛ این را انقلاب به ما داد ؛ این به برکت اسلام به ما رسید . الان هم با قدرت تمام ، نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران در صحنه‌ی جهانی به عنوان یک ملت شجاع که در زمینه‌ی مسائل گوناگون صاحب ایده‌اند ، مطرحند . در عین حال ما بیاییم با کمک هنر خود ، دایما از کنار این معنا بساییم آن را به انواع حرفها و لجنها آغشته کنیم ؛ این درست است ؟ هنر باید در این جهت قرار بگیرد .
هنر دینی را نباید با هنر قشری و تحجر گرا - وبه تعبیر دوستمان ، پیروی از روشهای فلان مجموعه‌ی جاهل و نادان – اشتباه کرد . بی‌خود به خودتان تهمت نزنید . هنر دینی عبارت است از هنری که بتواند مجسم کننده و ارائه کننده‌ی آرمانهای دینی اسلام – که البته برترین آرمانهای ادیان الهی است – باشد . این آرمانها همان چیزهایی است که سعادت انسان ، حقوق معنوی انسان ، اعتلای انسان ، تقوا و پرهیزگاری انسان و عدالت جامعه‌ی انسانی را تامین می‌کند