اسلام ناب

 

ای توده های انبوه ! ای محیطهای پرغوغا ، ای اجتماعات ، ما به پاس حرمت ارزشهای انسانی به این سرانجام تن در دادیم و برای بقای ناموس فضیلت و مساوات با پیکرهای کم سلاح خود در اعماق سپاه دشمن فرو رفتیم و شرف زندگی را در حکومت بخشیدن به مقدسات قرآن دانستیم .

ای اجتماعات ! از این خونین پیکار ما یکسره بخود آئید . ای ستمگران ستم مکنید و ای ستم کشان ستم مکشید . خون ما برای این ریخت که نهال تعلیمات محمد «ص» برومند گردد و تعالیم آزادی بخش علی «ع» دستور زندگیها شود . خون ما برای آن ریخت که دامن ستمگران را بگیرد و چهره زرد تیره بختان را ارغوانی سازد .

ای اجتماعات ! هنگامی که از رنج و فشار فراوان به ستوه آمدید به یاد ما و هدفهای ما افتید و با هماهنگی همچون آرمان انسانی ما در فروغ دامن گستر قرآن بازوی توانای خویش بگشائید و سینه ستمگران را در هم کوبید .

ای اجتماعات ! هنگامی که در صحنه های زندگی شما فضائل اخلاقی رسوب می کند و عوامل فشار و شر درخت پاکی و عظمت محیطتان را می خشکاند فریاد غروربار ناموس پرستی از سینه برکشید و برای صیانت پاکدامنی ها خود را در سخت ترین مخاطرات بیاندازید .

ای اجتماعات ! هنگامی که ناموس عدل اجتماعی در تاریک زارهای نمناک استبداد محو می گردد پیکر ورزیده و رشید و سالم خود را که نمونه عمل به دستورات اسلامی است وقف چوبه های دار کنید تا فرزندان اجتماعی شما آزاده بار آیند .

ای انسانها ! هنگامی که خورشید آخرین اشعه خود را از فراز درختان بلند برمی چیند و تاریکی ناامید شامگاهان همچون پر و بال بر همه آبادی پهن می شود و فعالیت روزانه که امید بینوایان و تیره روزان است به پایان می رسد به زاغه ها و خرابه ها و جایگاه مسکینان رو نهید و نیاز آنان را برآورید .

ای انسانها ! آنها هم انسانند و باید در حقوق زندگی مانند شما باشند . وای اگر مردم شهری خود را شیعه حسین «ع» بدانند و شب هنگام در بسترها بیاسایند و در این آبادی مستمند و زاغه نشین باشد که جز خون دل روزی نیابد و جز قطره های اشک ستاره ای در آسمان زندگی اش نتابد . ای وای اگر چنین روزی آنان که خود را مبلغ دین حسین «ع» می دانند از این امور آگاه نباشند یا مردم را آگاه نسازند .

ای انسانها ! هنگامی که نفوذ بیگانگان و تعالیم شیطانی اجانب در هستی معنوی و بنیاد دینداری شما رخنه کرد باید جوانان صالح شما که از سیمایشان فروغ ایمان می بارد در معبرها و میدانها بر چوبه ها بالا روند و با مشتهای گره کرده و سخنان الهی و منطق جذاب خود انبوه رهگذران را به حقایق اسلام و مسوولیتهای بزرگ توجه دهند و حسن غیرت دینی را در آنان زنده نگهدارند اجتماعی که میدانها و معابرش همچون گورستانهای کهنه پر از پیکر بی صداست قابل سکونت نیست هر روز باید فریادهای مقدس در دل توده ها بلند شود و پرخاش مصلحین و وارستگان بزرگ مردم را به خود آرد اجتماع بشر هر لحظه نیازمند به تذکر است .

ای اجتماعات ! هنگامی که برای ما به مجالس سوگ می نشینند در پیشگاه خدای بزرگ مسوولید اگرتنها به بیان کردار این یکروز ما اکتفا کنید و شهادتمان را شرح دهید ولی هدف بزرگ ما را برای فرزندان آینده بشریت تشریح نکنید یا دگرگونه جلوه دهید ما در روز رستاخیز از شما بازخواست خواهیم کرد و این فریادهایی بود که از آن دشت خاموش بر می خاست . این فریاد پیکارگران جبهه آزادی بود که به سینه تخته سنگها می خورد و از آنها عبور کرده تا کرانه های دشت پیش می رفت و می رفت تا از دیوارهای قرون بگذرد و به گوش جامعه های غیور و آزادگان جهان برساند و همین سان این خورشید جاندار شورآور باقی است و تا روزی که خورشید نتابد مگر بر پرچمهای عدالت و کاخهای داد ، آرام نخواهد گرفت و همواره بر مغز و احساسات اجتماعات اثر خواهد گذاشت و نهضتهای بزرگ را هدایت خواهد کرد .

زندگی ابدی شهدای دین بنیاد حکومت ظلم را می لرزاند و سیاهنامه اعمال ستمکاران را پیوسته بر اقوام می خواند تا مردم از شهامت آنان درس فداکاری بگیرند و به راهشان روند چنانکه گروهی برای آنان خشمگین و متاثر می‌شوند و به خون خواهی قیام می کنند و در نتیجه التقای این دو روح انقلابی و روح متاثر ستمها ریشه کن خواهد شد .

منبع : مجله‏ی فکه – شماره‏ی سی و هشتم

(از دست نوشته های دانشجوی پیرو خط امام «ره» ، شهید محسن غدیریان ، همرزم شهید علم الهدی)